Ik noemde het nog maar sprookjesland en het was alsof er iets was dat me het nog extra duidelijk wilde maken.
Het had de hele nacht aardig gesneeuwd en we ontwaakten met een prachtig witglinsterend tapijt. Onvoorstelbaar voor mijn ogen, die niet meer dan de Belgische flokkeltjes gewoon zijn. En zoals we allemaal weten zijn die van zeer vergankelijke aard.
Opnieuw les van Geir, about cultural identity. Zeer interessant topic, en boeiend.
(Tussen haakjes, letterlijk en figuurlijk, ik merk al dat ik af en toe sneller mijn woorden vind in het Engels dan in het Nederlands. Nu nog Noors!)
Na de les nam hij ons mee voor een wandeling door Oslo. Zo maakte ik kennis met een voor mij tot nog toe onbekend stuk van de stad. Hij nam ons mee naar het gigantische Vigelandpark. Een park dat zich uitstrekt over 1 vierkante kilometer (!). Vigeland was een Noors beeldhouwer die zich vooral focuste op de interactie tussen kinderen en ouders, het spel en de bezigheid van de kinderen. Hij construeerde het park voor iedereen, zodat iedereen er in terecht kon en zich kon uitleven. Hij wilde ook niet dat ervoor betaald werd (daarom is het nu ook nog steeds gratis), want hij wenste dat zijn kunst gezien werd, ook door de modale mens. Zijn kunst moest tot bij de mensen kunnen komen.
Geir legde ons dit allemaal uit en we hadden uitgebreid de tijd om foto's te nemen (van de beelden, van de prachtig besneeuwde natuur, van de medestudenten die ijverig posseerden).
Je kan er hiervan enkele bewonderen op 's werelds grootste hype: facebook.
Hierna nodigde Geir ons allemaal (!) uit op zijn appartement. Zijn vrouw had heerlijke soep bereid en die smikkelde we allemaal naarstig naar binnen. Vanuit het appartement, dat zich op de zevende verdieping bevond, had je een majestueus prachtig, een overweldigend mooi zicht over Oslo. Je kon zelfs de fjord voor de kust van Oslo zien in de verte.
(Tip: als je goed kijkt, maar dan ook heel goed, naar het licht zie misschien de fjord)
's Avonds profiteerden we dan van een gratis Tanzaniaanse maaltijd (kip met rijst), georganiseerd voor alle internationale studenten in Oslo. En dat zijn er een heel pak! Van overal!
______________________________________________
Vandaag kregen we dan voor het eerst een andere docent voorgeschoteld. Paul, onze docent pedagogie, onderging zijn vuurdoop. De lessen zijn deze week telkens opgehouden rond het middaguur, dat is alvast een meevaller. Maar dan heb je heel wat andere dingen aan je hoofd, waardoor de tijd in no time voorbij vliegt.
Omdat ik morgen deelneem aan een zaalvoetbaltoernooitje met enkele klasgenoten was ik genoodzaakd om dringend op zoek te gaan naar geschikt schoeisel. Aangezien ik mijn sportschoenen niet meehad. Debbie hielp me gedienstig op mijn zoektocht en ervoer dat ik niet de gemakkelijkste ben daarin.
Dankje, Debbie, voor je moed, je gezelschap, maar vooral voor je geduld!
En geduld wordt beloond! Na heel wat winkels (want er zijn heel veel schoenwinkels en sportwinkels, maar geen van beiden bood echt gepaste schoenen aan) vonden we een geschikt paar, joepie!
Conclusie: Noren zijn niet echt innfotballspillere.
Nadien gingen we op zoek naar de ingrediënten voor vanavond. Ik heb voorgesteld om macaroni met kaassaus te eten, en ik ging mijn beste kookkunsten eens bovenhalen. Als ik een goede bron mag vertrouwen zit dat wel snor, toch op het vlak van mac 'n cheese.
Maar kaassaus zou maar gewoon kaassaus zijn en dus daarom hebben we geopteerd voor een assortiment van groentjes (en ham). We zullen deze apart serveren, zo kan iedereen kiezen wat ie erbij wilt!
Ik spreek over iedereen omdat we met 7 zullen zijn. We hebben Jerney, Gemma, Aniek en Dora uitgenodigd. De eerste drie zijn simpelweg noorderburen en Dora is een bovenbuur uit Hongarije. We zullen zien wat het geeft.
Nu dus aan de kook en ik hou jullie op de hoogte wat de meiden van mijn kookkunsten vonden.
Kjaer hilse,
T.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten