Zaterdag, na het afronden van mijn short report en mijn blogreport, trok ik, op uitnodiging, mee door Gronland. Debbie en Marilen, curieuzeneuzemosterdpotten dat het zijn, hadden dit gepland en ik dacht stilletjes bij mezelf: "Waarom ook niet?!".
't Werd een zeer avontuurlijke "wandeling" want na het ontdekken van de gevangenis van Oslo en kennis gemaakt te hebben met de vriendelijke bewaker, werd de nieuwsgierigheid geprikkeld door twee fel-licht-blauwe torentjes die boven de ellelange gevangenismuren uitstaken.
Ons eerste idee was een moskee middenin het strafhuis, maar toen realistischer nadachten en onze voeten ons erheen lieten brengen zagen we dat de moskee -ja, dit hadden we wel juist geraden- zich aan de andere kant van het gevangenisterrein bevond.
Het was een geweldig gebouw, helemaal opgetrokken uit mozaïek, middenin een rij van iets oudere, minder onderhouden huizen. De toerist in ons kwam boven en ettelijke fotoreeksen werden genomen, toen plots een jonge, enorm sympathieke man ons uitnodigde voor een kijkje het heilige Islamgebouw. Zoiets sla je toch niet af?
We kregen jammer genoeg te horen dat de mensen van de receptie op dat eigenste moment aan het bidden waren en ze dus geen rondleiding konden verzorgen, maar hij raadde ons aan om eens terug te komen in op een weekdag en stuurde ons, nog steeds even vriendelijk, wandelen met een extra stimulans voor onze nieuwsgierige wezentjes toen hij ons vertelden dat de buitenkant nog niets is in vergelijking met de binnenkant. Slimme zet, kerel!
Van mijn luie, overdreven luie, zondag valt niet veel te vertellen.
Snel over naar maandag dan maar, waar ik mezelf terug herpakte en wat schoolwerk verzette, want de nodige voorbereidingen (vragen voor de leerkracht, observatiefocus scherpstellen,...) voor de komende fieldwork-driedaagse dienden genomen te worden. Ik nam ook het initiatief om Dora en Marilen, want we vormden opnieuw een dynamisch trio, mee te nemen naar Abilso (lees: Abilseu) Skole zodat we de reisweg al eens ondernomen hadden.
Ik kan je alvast verklappen dat het niet van een leie dakje liep.
Toen we met de metro aankwamen bij de vereiste halte zagen we een bus aankomen rijden. Geweldig, wat een timing. Maar twijfel nam de bovenhand. Was dit wel de juiste bus? We moesten snel handelen en vroegen de chauffeur of hij halt hield op Ennebaksveien (de straat van onze bestemming). Hij bleef ons het antwoord verschuldigd en dus stapten we opnieuw af. Achteraf bleek dit een domme zet, want het was wel de juiste bus. Can we blame the driver?
Dan maar te voet... Maar Marilen bleek niet zo'n geweldige gids, als bleek dat ze ons een eindje de verkeerde richting uitstuurde. We namen het zekere voor het onzekere en wachtte aan de dichtstbijzijnde bushalte. Om de tijd wat de doden daagde ik het vrouwelijke duo uit voor een sneeuwbalcompetitietje. De eerste die het blauwe busbord aan de overkant kon raken was de winnaar. We gaven alle drie het beste van onszelf, maar gemakkelijk was het allerminst! Het duurde tot de bus kwam opdagen vooraleer de roos getroffen werd. 100 punten voor Toon, the Snowballking!
Met de bus bleek het heel simpel om de school te vinden en dus was de terugweg kinderspel.
We eindigden onze dag met een gezellige maaltijd bij Gemma Nederland, samen met Debbie & Gerd, Dora & Marilen.
Stagetijd!
Hier gingen we alweer. Met verse moed en vooral een verse portie nieuwsgierigheid en leergierigheid trokken we naar de verse school. Abilso was onze gastvrouw.
We werden vriendelijk onthaalt, ookal waren we nipt op tijd door een vertraging van de metro's (geweldig als het openbaar vervoer aan jouw kant staat), en Mina werd zowat onze nieuwe Sissa. Rondzwanger en perfect Engelstalig. Ditmaal spendeerden we onze tijd vooral in 6. grade. Dinsdag bleek een speciale dag te zijn. Eenmaal per jaar organiseren ze een wiskundedag voor 5., 6. en 7. grade. We zagen dus een hele resem kinderen passeren, door elkaar gemengd, uit de drie leeftijdsgroepen. Maar was interessant om mee te maken? Reken maar van yes!
Toen de dag erop zat werden we uitgenodigd door de webmaster, die een gediplomeerd journalist bleek te zijn, voor een interview. Hij bleek heel geïnteresseerd in ons verhaal. We legden kort 't een en 't ander uit en hij was zelfs zo overtuigd van de inhoud van ons verhaal dat hij zijn artikel probeert/probeerde te verkopen aan de lokale krant. We verschijnen alvast op de frontpage van de website van Abilso Skole (http://www.abildso.gs.oslo.no/). Veel zullen jullie er niet van verstaan, want de Noren spreken en schrijven uiteraard in het Noors, maar ik werk druk aan een vertaling!
Alsof dat nog niet genoeg avontuur was voor één dag nodigde Jirka Tsjechië me uit om een ijshockeymatch bij te wonen. Alsjeblieft, dankuwel!
Wat een spektakel! Woorden schieten me letterlijk te kort! Het showeffect was alomtegenwoordig en Valerenga zette de bezoekers opzij met 7-1! We werden verwend, daar kan je van op aan!
Na zo'n dag kan je niet anders dan met een glimlach onder de wol kruipen.
Woensdag was Berit onze mentor en zagen we twee verschillende klassen aan het werk (beiden 6. grade). Een woensdag duurt hier evenlang als de anderen (tot 1u30-2u), maar ditmaal werd het voor ons een extralange, want we hadden na schooltijd een interessant en leerrijk gesprek met Berit en Mina. Ze antwoorden gewillig, uitgebreid en zeer kleurrijk op onze vragen. Impeccable! Veel geobserveerd, maar het zou wat larie en apekool zijn om dat hier allemaal uit te strooien.
Misschien zeggen enkele kiekjes genoeg...
Een aardig buffet met zalm -moet het nog typischer zijn?!-, roerei, verschillende Noorse kazen, wafels, brood en een stoofpotje van aardappelen, prei en beef werd ons aangereikt na een welkomswoord van het international office, een speech van mevrouw de rector haarzelve en een muzikale set van 4 leerkrachten aan de HiO, allen werkende in de leerkrachtenopleiding. Het eindigde zelfs in het zingen, door de Spanjaarden, en dansen van de macarena. Crazy foreigners...
Een gezellige en smakelijke avond verzekerd!
Vandaag voor de laatste keer naar de villawijk. Juist ja, Abilso is op dat vlak niet te vergelijken met Valerenga, dat eerder een statige, rijzige stadsschool was. Groot was Abildso ook wel, in de zin van uitgebreid, maar het bevond zich meer uit het stadscentrum, en de leerlingen waren eerder kinderen van hoger opgeleidde Noren die net buiten Oslo-centrum gehuisvest waren.
Voor de lunch observeerden we hoe Mina met de helft van haar klas (de andere helft kreeg de voormiddag vrij -uitslapen!-) pistolés en croissants maakte. Echter geen gezoete, maar grofbruine. Een geweldig succes, dat stond simpelweg af te lezen op de kinderen hun gezicht!
You students are the best! Als jullie het zeggen...
In de namiddag gaan Dora en ik gretig in op de uitnodiging van Lena om met haar klas (5. grade) te gaan sleeën. Marilen verkiest een namiddagje observeren in de klas van Mina. Zij haar zin, dat maakt het plezier er bij ons niet minder om! Ik heb mijn favoriete sneeuwactiviteit ontdekt! Vergeet het technische skiën, het gezellige langlaufen en het coole snowboarden, ik ben verslaafd aan de slee! Ge-wel-dig! Jammer genoeg werd de pret na een uurtje abrupt afgebroken na een botsing tussen twee leerlingen, die later met de ziekenwagen werden meegenomen... Oeps...
Dit is onderwijs in Noorwegen, buitenactiviteiten. Dit is wat ik graag wou zien, wou ervaren, wou meemaken, deel van wou uitmaken!
De avond maakt een topdonderdag compleet, met een (gratis!) internationaal maal. Ohja, liet ik al vallen dat het alweer gratis was! Het gezellig samenzijn zette ons aan om een bar aan de andere kant van de straat op te zoeken. Lachen met het accent dat Nathalie en Anthony Frankrijk er op nahouden als ze hun Engels bovenhalen (zie titel - no offence!) en het uitproberen van allerlei lichamelijke trucjes zoals daar zijn trillen van de neusvleugels en het oprollen van de tong dikten de amusementsgraad van de avond alleen nog aan. Daar moet ik uiteraard geen tekeningetje bij maken.
Drukke tijden, maar zo mag het van mij best alle dagen gaan!
Daylicious!
T.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten