1, 2, 3... BLOGTIJD!

Na ons reisavontuur werden de volgende dagen volledig aan schoolse taken toegewijd.
Vrijdag werd de hoofdrol weggelegd voor de final paper. Tussendoor liep ik Debbie en compagnie tegen het lijf en dat zorgde voor de nodige ontspanning. 's Avonds had Anni ons bij haar thuis geïnviteerd voor pizza en een film. De pizza werd eigenhandig gemaakt, en ik kan trots zeggen dat ik één van de twee interim-Italianen was. De naam werd eventjes Toni Macaroni en ik leverde een hoogstaand staaltje pizzacreativiteit af. Er werd van gesmuld en duidelijk gesmaakt want al gauw bleef er weinig over.
Vicky Christina Barcelona werd door een strikte jury geselecteerd als dé film waarmee de avond werd beschonken. Anni en Jani maakten hun rol als uitstekende gastvrouw en -heer waar door ons te verrassen met een dessert. En niet zomaar het eerste het beste. Onze lippen, tongen en gehele smaakdetectoren werden in de zevende hemel gebracht door chocolade-ijs met aardbeien. Betrap uzelf alvast maar op wat gewatertand.

De daginhoud van zaterdag valt snel samen te vatten: paper.
's Avonds liet ik mezelf dan weer afzakken om wat tijd met Debbie en haar Dilbeekse vrienden door te brengen. We gingen dan uiteindelijk nog een glaasje drinken, met deze crew en wat klasgenoten. Meer moet dat niet zijn!

Zondag bleek dan een iets minder productieve dag voor de paper. Maar ik zette door, zo goed als ik kon. Om 16u werd ik verwacht voor een barbecue. De voorbije dagen was de zon namelijk overheersend geweest. Jammer genoeg was ze op zondag in België blijven hangen en kreeg Oslo weinig tot niets van mooi weer te zien en waren de wolken baas. Maar samen met Anna en Karsten (Duitsland) en Marilen (Zwitserland) liet ik me niet tegenhouden om een smakelijk worstje met sla naar binnen te spelen. Die avond bood ik twee van de vrienden van Debbie onderdak, en zoals ik voorspelde bezorgde dit me weinig last.

Toen ik op maandag mijn ogen opensleurde, even rechtop zat in mijn bed om te bekomen van de pijnlijk nederlaag van Club op het veld van de Brusselse arrogantie, besloot ik om met harde hand me aan de paper te zetten. En met resultaat. Ik mocht die avond trots verkondigen dat ie af was! En mijn omgeving zal het geweten hebben! Is het niet, Gerd en Debbie?!

Dinsdag besloot ik dat het nodig was om nog eens wat huishoudelijk bezig te zijn. Ik deed noodzakelijke boodschappen en verwijderde intussen haast aangekoekte lagen stof. Het tempo zat nog in me en ik besloot daar gebruik van te maken om een taak voor Brussel aan te vatten. 's Avonds werden bij Gemma verwacht, waar we getrakteerd werden op heerlijke pannenkoeken. Dit als bedanking voor de hulp die we geboden hadden tijdens haar verhuis, enkele weken terug.

Woensdag trok ik de lijn door, en de literatuuropdracht moest eraan geloven. Artikels werden gelezen en samengevat (net zoals de dag hiervoor en hierna). Dat is een angstig grote tijdrovende bezigheid, blijkbaar... Bij het vallen van de avond kwam het Ijslandteam (Debbie, Isabel, Marilen en ikzelf) samen om enkele noodzakelijke zaken te bespreken. Ik denk dat ik voor ons allen spreek als de enthousiasmekriebels uit hun voegen schoten! Het is moeilijk geweest om ze de voorbije dagen te controleren, maar bijna mogen we ze de vrije loop laten!

Donderdag heb ik dan dwars door mijn wekker geslapen en was het de vroege middag die me wekte. Ik besloot het te categoriseren als 'nodig' en werkte mijn literatuuropdracht voor 75% af. Nog de laatste touch, maar die zal voor na de Ijslandtrip zijn.
We kookten ook een magisch Belgische maaltijd: witloof in hesp met kaassaus! Alsjeblieft, dankuwel! Daar ben ik, en ik denk tevens mijn kookgezellen, aardig trots op. Want het was om duimen en vingers van af te likken.

Vergeef mijn vluchtige en korte dagbeschrijvingen. Maar de weinige variatie in de dagen zorgen ook voor weinig variatie in vertelmogelijkheden. Uiteraard is er meer mee gemoeid dan ik meegeef, maar aan overbodige en pietluttige details hebben jullie gewoon geen boodschap. Juist of juister?

Vandaag was dan voor velen dé dag. We worden overspoeld met zonneschijn en een heerlijk aangename tempratuur, maar vooral het bezoek aan Freia, dé chocoladefabriek van Noorwegen. Net als onze nationale trots, Côté D'Or, eigendom van Kraft Foods. We kregen een rondleiding die volgens experts -als dat geen compliment is, Debbie!- als twee druppels water lijkt op die dat je kan krijgen in de Belgische chocoladefabriek. Dat verandert niets aan het feit dat we verwent werden da het ni meer schoon was! Bij elke stop werd een overdosis chocoladeproducten onze slokdarmen ingejaagd, en op wat klachten van mijn maag, tanden en doorslikproces vond ik dat een hemels gebeuren! We konden ons daarnaast ook uitleven met het maken van onze eigen chocoladereep en het ontwerpen van de verpakking. Ik ben benieuwd hoe mijn Toon-ocolat zal smaken!
Ik had mijn diensten aangeboden aan Dominika, een Pools meisje. Ze studeert kunst en is een buurmeisje en intussen ook een vriendin van Hedvig (Hongarije), die dan weer in onze klas zit. Hedvig vertelde ons over het project van Dominika. Zij maakt een film, een documentaire over liefde. Ze heeft zoveel mogelijk mensen nodig die in hun taal en naar hun eigen mening vertellen wat liefde is. Ik had me kort voorbereid, maar de zenuwen gierden alsnog als losgelaten kolibri's door mijn lijf.
Debbie ondernam hetzelfde initiatief.
Dominika was oprecht blij met onze bijdragen, en het maakte mijn dag op slag nog tien keer beter haar zo blij te kunnen maken.

Vandaag wordt de rugzak opnieuw volgestopt, ditmaal voor een overzeese reis. Bestemming Ijsland! -Wawawiewa!!!-
Sta me toe jullie eventjes wat mee te delen:
Ijsland is het meest westelijke land van Europa. Reykjavik is op zijn beurt dan weer de meest westelijke én noordelijke hoofdstad van Europa. Meer dan de helft van de bevolking leeft in Reykjavik en omstreken. Maar op de koop toe is Ijsland één van de werelds wonderbaarlijkste plekken. De geizers, warmwaterbronnen en het onbewoonde en haast ondoorkruisbare binnenland zijn nog maar een handvol voorbeelden. Ik ben zeker dat ik heel wat meer kan voorschotelen bij de terugkeer. Dit wordt een once in a lifetime!
En naast Noorwegen zal ik met Ijsland twee van nature uit 's werelds mooiste landen ervaren hebben. Word je al jaloers?!


Ha det bra, folks!

T.