Untitled

Mannekelief, wat vliegt de tijd!

Alweer een week verder vind ik een gaatje om hier nog eens mijn gal te komen spuwen.

Zo once in a little while is dat eens nodig heeft men mij altijd toegefluisterd.

Vrijdag, na de fieldworkweek, keerde ik met mijn humanitaire harde schijf, overladen met kraakverse data, terug naar vertrouwd terrein. Stilaan begin ik het daar homecourt te noemen
We bespraken op identieke wijze als vorige week welke avonturen we na dit bezoek op onze rug gespeld hadden. Toegegeven, het kon boeiender, en dus kreeg het overleg nu en dan een relatief groot theekransjesgehalte.

Vrolijk trippelend kwam Anni Finland met een uitnodiging aanzetten om die avond een filmpje mee te pikken bij haar thuis. Joepie!

Op mijn beurt galoppeerde ik naar haar appartement. Samen met een kleine bende zat ik voor zowat drie uur aan het televisiescherm gekluisterd, geboeid door de verdiende oscarwinnende prestatie van Heath Ledger, die de rol van The Joker fenomenaal vertolkte in Batman: The Dark Knight.

Nog steeds niet voldaan trok ik er samen met Isabel Zwitserland, Hedvig Hongarije, Anthony Frankrijk en Jirka Tsjechië er nadien op uit. Tot onze verbazing was het feestje, dat als onze bestemming was vastgelegd, abrupt beëindigd door een gevecht en verhuisden we naar de 10de verdieping van hun studentenhuis. Daar troffen we nog meer volk aan.

Maar een keukenfeestje kon mij niet boeien, en samen met Isabel hammerde ik op een vertrek. Waardaar we uiteindelijk een groep van zowat 10 studenten mee op sleeptouw namen. Anthony besloot om ons te gidsen naar Gronland -Subliem! Dat is naast mijn deur!-.

De wandeling huiswaarts rondde ik in 5 mooie ronde minuten af, prachtig!

Geen wekker = uitslapen.

Boodschap begrepen! Net voor de middag besloot ik toch maar eens wat leven in mijn brouwerij te brengen en dat dan nog wel meteen door mijn kamer te ontdoen van het rondslingerende en nadrukkelijk aanwezige stof. Na mijn korte huisvaderactie besloot ik terug in de mijn gebruikelijke rol van student te kruipen en schotelde mezelf alweer wat schoolwerk voor. Jazeker, dankjewel, HUB! Ik snak zowat naar cultuur, dacht ik die avond, naar eens iets anders, toen ik samen met Debbie op het idee kwam een spelletjesavond te organiseren. We nodigden wat klasgenoten en de nicht van Debbie en diens vriend, die hier op bezoek waren, uit, gaven het beste van onszelf, lachten ons gezamenlijk een deuk en ons nadien met een gelukzalig voldaan gevoel van die deuk ontdoen tijdens onze welverdiende nachtrust.

Mamma mia! Alweer geen wekker gezet! Ach, het geeft niet, 't is zondag voor iets! Met wat geprutst hier en gefriemel daar kwam ik de dag aardig vaardig door.

Precies (v)aardig genoeg om die avond met zowat de hele klas bij Kiki Noorwegen thuis te belanden om haar verjaardag en die van Jerney Nederland te vieren. Van een verjaardagsfeestje gesproken. We werden verwend met een heerlijk tacobuffet en alsof dat nog niet genoeg was daagde de jarige tweevoudigheid ons uit om iemand zo op te tutten met de inhoud van een zakje.

Als je twijfelt of toekomstige leerkrachten originele ideeën hebben, hier heb je het bewijs van niet:

Als je de recent verhoogde cohesie tussen onze groep mixt met een leuke beat dan krijg je een losgelaten bende spontaan dansend in de leefruimte! Verder geen commentaar...

Nu we de smaak te pakken hadden duwden beide organisatrices ons op de bus en, met uitzondering van enkelingen, werd het feestje elders voortgezet.

Dit weekend onthoud ik alvast als feestweekend numero uno!

Voor de derde dag op rij sliep ik vlotjes voorbij het ochtendgloren. Dat was toegestaan, want we hadden pas om 14u afgesproken om eens een ferrytrip te ondernemen, op naar één van de voor-de-kust-van-Oslo-gesitueerde eilandjes. Opvallend genoeg was dit niet het memorabelste gebeuren van de dag. Toen we aan het neuzen waren welke ferry we zouden opstappen wees Debbie alert naar de andere kant van het dok en vroeg me of daarginds twee bekende gezichten liepen. Neen, geen klasgenoten, maar dorpsgenoten! Dilbekenaren in Oslo! Voor de jongeren onder jullie lezers hoogstwaarschijnlijk wel bekend: Jan en Dries, a.k.a. The Blackbox Revelation. Ik stapte met enige aarzeling op ze af en nadat ze bekomen waren van de schok een bekend gezicht tegen te komen, ergens op een wildvreemde plaats, nodigden ze mij en zes anderen uit om hun optreden van diezelfde avond bij te wonen.

VIP-gewijs loodste ik de zes gelukkigen, die meemochten dankzij een loterijtrekking met een onschuldige hand, met mijn naam op de guestlist naar binnen. In Noorwegen relatief onbekend, maar voor mijn Belgische oren en oordeel leverden de jonge knapen een uitstekende performance af. Jippiejajeej, genot ten top!

I think I liiiiiiiike you!

Dinsdag is op het bijwonen van de les, de presentaties van Svitlana over Oekraïne en Anni over Finland, het verrichte schoolwerk -again- en het doen van mijn was na heel kort samen te vatten: yet another day...

Woensdag valt voor het merendeel van de dag te vergelijken met dinsdag: naar de les gaan, werken voor school, globaal zien te overleven... 's Avonds bracht de uitnodiging van Nathalie Frankrijk en Eszter Hongarije afwisseling. Wafelenbak! Kan het beter?!

Heel wat mensen, nog meer wafels en pannenkoeken resulteerden is een fijne, gezellige en smakelijke avond. En in een Himalaya-achtig aandoende berg afwas. Eén keer raden voor wie die bestemd was...

Ik maakte van die berg de weerspiegeling van het reliëf van Nederland terwijl Arthur Duitsland (geen klasgenoot) en Jirka Tsjechië (wél een klasgenoot) het fornuis, het aanrecht en de wafelijzers onder handen namen. We bleken een productief en succesvol trio te zijn.

Vandaag kregen we na de les een presentatie over Duitsland van Maria, Amy en Florian en nadien een zeer confronterende uiteenzetting van Chhavi over zijn land van afkomst, Nepal. We discussieerden nog na over het tragisch voorval met een vuurwapen in een Duitse school. De namiddag bracht naast heel wat verse sneeuw, net nu die haast helemaal uit het straatbeeld verdewenen was, veel heen- en weergeklik op het internet. Dit om uiteindelijk te besluiten dat een eventuele trip naar Helsinki, waar we konden en mochten overnachten in het appartement van Anni, niet doorgaat wegens te dure reisprijzen en te weinig alternatieve data. Ook de blog aanvullen heeft weer de nodige tijd geabsorbeerd, maar dat werpt uiteindelijk steeds zijn vruchten af.

Nu kan ik voldaan uitkijken naar mijn beloning vanavond, en voor één keer is dit geen avondmaal, maar wel bezoek!

Dat je hier maar snel staat!

Een respectueuze groet van deze koene ridder,

T.